Vriendin Lana zit al bijna een jaar voor school in San Sebastián en daarom is haar kledingkast vanuit Nederland inmiddels naar Spanje verhuisd. Over een tijdje komt ze terug, maar ze krijgt natuurlijk nooit al die kleding in haar eentje mee. Ik vond dat zo zielig en wilde haar graag helpen. Dus ik besloot, omdat ik zo behulpzaam ben, om Lana nog een keer op te zoeken in San Sebastián. Dan kon ik alvast een gedeelte van haar kleding uit Spanje op te halen en mee naar Nederland te nemen. Omdat ik toch in San Sebastián was, besloot ik om voor het eerst te gaan surfen. Dat was moeilijker dan ik dacht..
In november ging ik al met vriendin Yvette naar Lana. De vakantie in San Sebastián bestond toen uit veel lekker eten en drinken en heel veel regen. Ik hoopte dat het deze keer beter weer zou zijn. Helaas meldde Lana een week van tevoren dat het zou gaan regenen en dat het fris zou zijn. Gelukkig kwamen deze weersvoorspellingen niet uit, want toen het vliegtuig landde, scheen de zon al fel in mijn gezicht.
Culinaire nacho’s
Lana moest helaas gewoon stagelopen, maar ze had voor mij geregeld dat ik surfles zou krijgen. San Sebastián staat namelijk bekend om de goede surfstranden. Onze eerste dagen bestonden vooral uit veel eten en drinken.
Toch houden de Basken er wel afwijkende eettijden op na. Zo vroeg ik in gebrekkig Spaans om één uur of ik een sandwich kon bestellen. De serveerster zuchtte diep en zei in het Engels dat ik alleen ontbijt mocht bestellen (om één uur ’s middags!). Verder wilden Lana en ik om half acht ’s avonds nacho’s bestellen, maar dat kon ook niet. De keuken was namelijk nog dicht. Nacho’s is natuurlijk een erg culinair gerecht waar een kok aan te pas moet komen. Vijf minuten later kregen we wel gewoon een bakje chips. Ik meende nog te vragen: “De keuken was toch dicht?” Maar ik hield me in.
Surfen in San Sebastián
Op woensdag was het eindelijk zo ver: ik kreeg surfles. Ik kwam aan op de surfschool en mijn surfleraar kwam al gelijk naar me toe. Met zijn halflange, golvende, zongebleekte haar was hij echt een stereotype surfer. Hij gaf me een wetsuit.
In de kleedkamer perste ik mezelf in de wetsuit en ik kreeg een surfplank. Na een warming up van yogaposes, begonnen we te oefenen in het zand. Zo kon ik alvast de slag te pakken krijgen. Je moet namelijk direct goed gaan staan op de plank, anders raak je uit balans. Dat merkte ik al snel in het water. Jeetje, wat was dat moeilijk! Na 100 keer te zijn gevallen en drie liter water te hebben ingeslikt, kreeg ik het voor elkaar. In totaal ben ik ongeveer drie tot vier keer succesvol naar het strand gesurft. Dat kan ik dus ook weer.
Lana en ik sloten de laatste avond af door lui op de bank films te kijken. De volgende dag moest ik weer vroeg weg met een grote tas vol spullen. Want daar kwam ik natuurlijk voor: Lana’s spullen vervoeren naar Nederland.
