Eén van mijn voornaamste redenen om naar Centraal-Amerika te reizen was om de San Blas eilanden te bezoeken. Je kunt vanaf Midden-Amerika naar Zuid-Amerika varen met een boot. Ondertussen bezoek je deze prachtige tropische eilanden die onderdeel van Panama zijn. Een droom die werkelijkheid werd tijdens mijn reis van Panama naar Colombia. Ik deed een 4-daagse speedboottour met San Blas Adventures. In deze blog vertel ik mijn ervaringen over dit paradijs op aarde.
De San Blas eilanden vormen een archipel van 357 eilanden in de Caribische zee. Daarvan zijn er ongeveer 50 bewoond door de lokale Kuna bevolking en dus 300 onbewoonde eilanden. Het zijn de eilanden waar je als kind van droomt, de eilanden die je in seizoen 3 van La Casa de Papel ziet, de eilanden waar je helemaal ver verlaten bent van de gewone wereld. Het is nog heel puur en onontdekt. Daardoor was het voor mij een unieke ervaring. Dit is het mooiste tropische paradijs waar ik ooit ben geweest.
Hoe zag de 4-daagse trip naar de San Blas eilanden eruit?
Een dag voor vertrek werden we in een hostel in Panama-Stad uitgenodigd voor een meeting. Hier kregen we zoveel mogelijk uitleg over de komende dagen en leerden we de groep kennen. Verder vertelde de staf wat we moesten meenemen en waar moeten we rekening mee houden. Ook was dit de betaalmogelijkheid.
Vanaf Panama-Stad werden we om 5:30 ’s ochtends opgehaald om naar Carti te rijden. De backpacks werden op het dak van de jeep gebonden. Carti is het havendorpje waar de boten naar de San Blas vertrekken.
De rit naar dit havendorpje duurt ongeveer 3 uur en we maakten stops om nog de laatste inkopen te doen en eventueel geld te pinnen. Op de San Blas vind je namelijk geen pinautomaten. De eerste mogelijkheid om te pinnen is in Colombia.
We reden in de vroege morgen door het regenwoud van Panama. Geen gemakkelijke weg om te rijden. Het regende keihard en de regenhoes van mijn backpack kon hier niet tegenop. Wat leidde tot een natte backpack voor komende dagen. De backpacks bleven in de speedboot, dus dat zijn zorgen voor later.
Vanaf Carti naar Pelican eiland, San Blas
Eenmaal aangekomen in de haven zag het eruit als een pittige boottocht. Het waaide, regende en de golven sloegen tegen de kade aan. Vol goede moed bereidden we onze tassen voor op het ergste. Om elke tas ging minimaal 2 vuilniszakken. Ik droeg mijn fijne 3-in-1-regenjas van de Decathlon. En daar gingen we!
Een fijn tochtje was het zeker niet. Die mooie regenjas kon deze regen zelfs niet tegenhouden. Maar na 2 uur varen kwamen we aan op ons eerste eiland. Hier werden we ontvangen door de Kuna’s, de lokale bevolking van de San Blas.
We aten vers gevangen vis als lunch en we bezochten ons eerste echte eiland: Pelican eiland. Een eilandje van ongeveer 30 meter lang waar eigenlijk heel weinig is. We dronken onze eerste drankjes en we snorkelden rond het eilandje. Wat een schitterende onderwaterwereld!
De San Blas realiteit
We vaarden terug naar het andere eiland. Helaas is het weer zo slecht dat we niet over de open zee kunnen varen. Onze eerste avond verbleven we veilig bij de Kuna’s. Ons buffet bestond o.a. uit verse kreeft. We sliepen in hangmatten. Dit was voor mij wel echt even wennen.
Tip: je kunt het beste diagonaal in de hangmat gaan liggen, zo lig je redelijk recht. Mocht je echt slecht slapen in een hangmat, drink dan een paar glazen Flor de Caña (rum) voor het slapen.
De onderwaterwereld van de San Blas eilanden
Mijn favoriete eiland van de San Blas
Om 7:00 werden we wakker gemaakt. Iedereen hoopte op beter weer en dat was het! We genoten van ons ontbijt en vaarden naar een ander eiland met stralend weer. Het eiland was een stuk groter en stond vol met palmbomen. We spendeerden hier een aantal uurtjes en kregen een lunchbuffet aan het strand. Inmiddels leerden we elkaar kennen en begon het al een hechte, gezellige groep te worden.
Genieten op m’n onbewoonde eiland
Eind van de middag vaarden we naar het eiland waar we die nacht ook verbleven. Dit was mijn favoriete eiland. Er waren een aantal huisjes waar we konden slapen en douchen. Voor de rest was er een mooi grasveld waar we konden volleyballen. Ook maakten we een vuur en speelden we spelletjes met z’n allen.
Iedereen had z’n eigen rum mee: het echte piratenleven is dus begonnen. ’s Avonds dansten we wat rond en sliepen we in bedden met de zeegeluiden op de achtergrond.
De lokale bevolking van de San Blas ontmoeten
We begonnen onze dag wat later. Zodra je wakker was, kon je genieten van het ontbijt en nog een beetje relaxen op het eiland. Rond 12:00 moesten we onze spullen inpakken en helaas alweer vertrekken van dit mooie eiland. Maar! Na een uurtje varen kwamen we aan bij onze volgende plek. Dit overtrof het andere eiland misschien nog wel.
Er stonden verse kokosnoten klaar en er waren verschillende ligbedjes die we konden gebruiken. Daarnaast stond het eiland vol met palmbomen waar je je hangmat aan kon ophangen, zodat je lekker kunt uitbrakken.
’s Middags hielp ik een handje met de lunch te bereiden en speelden we volleybal met de Kuna’s. Later kregen we nog een mooie show te zien van de Kuna’s.
Rond 17:00 moesten we dit eiland verlaten en gingen we verder naar een ander eiland van de Kuna’s. Dit keer niet met de speedboot, maar met de lokale kano’s van de Kuna’s. Deze waren erg smal waardoor het best lastig kanoën was. We werden bij de haven warm ontvangen en habben tijd om ons op te frissen.
Volleyballen met de Kuna’s
’s Avonds kregen we een rondleiding door het dorp en zagen we hoe de Kuna’s leven. Alle kinderen uit het hele dorp speelden buiten en wandelden met ons mee door het dorp. Heel uniek!
De lokale bevolking kent niet echt de waarde van geld. Het geld wat ze verdienen aan toerisme kunnen ze amper uitgeven. Zij leven voornamelijk met ruilhandel. Bijzonder dat dit nog bestaat.
Later aten we in een “restaurant” van de Kuna’s en genoten we van onze laatste avond met elkaar. We sliepen weer in hangmatten. Dit keer ging het me een stuk beter af.
Vanaf San Blas naar Colombia
We werden rond 7 uur gewekt uit onze hangmat. Tijd voor het ontbijtbuffet, want vandaag varen we naar Colombia! Het land wat zo hoog op m’n lijst stond.
Het is nog een flinke boottocht van 2 uur naar La Miel, Panama. Hier controleerden ze onze tassen en haalden we een uitreisstempel. We vaarden naar Sapzurro en toen waren we in Colombia! Hier stopte officieel de San Blas trip. We kregen een Colombiaanse lunch op het strand: Tamales.
We genoten van het mooie strand en de groene omgeving. Dit was direct het echte Colombia. Later reisden we met een andere boot naar Capurgana, een tropisch dorpje waar iedereen verbleef in een eigen geboekte accommodatie. Ik verbleef zelf in ecohostel Casa Raggae.
Capurgana is eigenlijk een heel leuk klein dorpje in Colombia. De omgeving is schitterend, het is niet toeristisch en je kunt hier heel goed duiken. Daardoor verblijven de meeste mensen van de San Blas trip hier minimaal 2 dagen. In Capurgana haalden we ook onze stempel voor in Colombia.
We spraken om 19:00 af bij een restaurant in Capurgana. We aten nog één keer met z’n allen om de trip af te sluiten.
Wat de San Blas tour extra uniek maakte
Het bijzondere van deze trip is dat je mensen van over de hele wereld leert kennen. 4 dagen met een groep van 20 reizigers ver van de bewoonde wereld zorgt voor een unieke en hechte band. Je leert elkaar goed kennen en iedereen heeft zo zijn eigen verhaal. Dit is echt iets wat het reizen heel erg mooi maakt.
En het leuke is; iedereen startte zijn reis door Colombia in Capurgana. Daardoor kwam ik sommige mensen van de trip nog geregeld tegen tijdens de reis door Colombia. San Blas Adventures, ik zeg een dikke aanrader!
0 reacties