Onze laatste bestemming was Shindzela Tented Camp in Timbavati Game Reserve, een privépark in het Krügerpark. Hier hadden we het meest naar uitgekeken en terecht: wat een prachtige plek! We gingen op safari en zagen hier onder andere the big five.

Bij aankomst kregen we uitleg over het kamp en de veiligheidsmaatregelen. De dieren kunnen daar namelijk zo door het kamp lopen. We sliepen in ruime tenten die op een kleine verhoging stonden. Na de lunch gingen we al op onze eerste safari. Al snel zagen we buffels, nijlpaarden, zebra’s en een varaan. Daarna gingen we op zoek naar twee leeuwinnen met hun kleintjes.

Mijn voorstelling van het Krügerpark was van die enorme savannevlaktes. Dit klopte niet helemaal. Het Krügerpark heeft namelijk best veel begroeiing, waardoor de dieren zich goed konden verstoppen. Onze ranger Ralf  (wel Ralf met een f en niet met ph, anders is het Ralp h, aldus Ralf) en onze tracker (iemand die voorop de auto zit en de dieren zoekt aan de hand van sporen) Ray waren hierop getraind en zagen zo dieren die we anders nooit hadden gezien.

Nummer drie van the big five: de leeuw

Toen we door de bosjes naar de leeuwinnen reden, zagen we ze niet totdat we op een paar meter afstand van ze waren. Het waren prachtige dieren, maar wel ontzettend lui. De twee leeuwinnen tilden niet eens hun kop op toen we dichterbij kwamen. Na een tijdje gingen we daarom op zoek naar meer actie: de wilde honden. Wilde honden zijn bedreigde dieren. Doordat ze best zeldzaam zijn, hoopte ik al dat we ze zouden zien. Deze roedel had puppies, waardoor ze steeds redelijk op dezelfde plek bleven.

Halverwege de middagsafari’s deden we steeds een sundowner, waarna we de safari weer vervolgde. Het laatste gedeelte van de safari was dus in het donker. Het enige licht dat we hadden, was van de auto en Ray’s zoeklicht. De safari is dan gelijk heel anders. Je hoort allemaal geluiden en af en toe zie je dierenogen reflecteren door de lampen.

Buffels naast de tent

Toen David en ik in de avond in onze tent lagen, hadden we de zeilen aan de binnenkant van het raam een stukje opengelaten, zodat we het konden zien als er dieren langs de tent zouden lopen. Plots hoorden we allemaal geritsel naast de tent en daarna een hard gesnuif. Voordat we naar de tent gingen, liepen er buffels rond het kamp. Dit moesten dus die buffels zijn.

David en ik dachten dat ze misschien juist op het licht van onze tent afkwamen. Zachtjes vroeg ik aan David of hij de rits dicht wilde doen. David zei dat hij het niet durfde en vroeg of ik het wilde doen. Ik durfde het ook niet. Als die buffels mij ineens voor dat gaas van het raam zien, zouden ze misschien schrikken en in paniek raken. We bleven dus stil in de tent liggen totdat ze weggingen.

Olifanten en neushoorns mét hoorns

Iedere ochtend begon de eerste safari al om 6 uur. Met slaperige hoofden begonnen we zo de safari. Op de tweede dag was mijn slaperigheid al snel over, want we zagen nummer 4 van the big five: een olifant. In de middag hadden we nog meer geluk; we zagen een groep neushoorns (dit keer met hoorn) en de wilde honden hadden net een impala gepakt. De neushoorns in het Krügerpark hebben ze schuw gemaakt om ze zo te beschermen tegen stropers. Toen ze ons zagen, renden ze dus al snel weg. Gelukkig waren we nog op tijd met een foto maken.

Het luipaard

Er bleef dus nog maar één dier over van the big five: het luipaard. Dat is gelijk de moeilijkste om te vinden. Ray had wel sporen gevonden van een luipaard met een jong. Helaas zagen we geen luipaard. We tuurden alle bomen en omgeving af totdat op de één na laatste dag Ray gebaarde dat Ralf de auto moest stoppen. Ze praten wat met elkaar. Ik keek naar de plek waar Ray naar keek, maar ik zag niet wat zij zagen.

Totdat Ralf zei dat ze een luipaard in de boom zagen. Ik moest nog goed turen voordat ik hem zag: in een boom op zo’n twintig meter afstand zat een luipaard. Je zag alleen zijn schaduw in de boom. Toen we iets dichterbij wilden rijden, sprong hij direct uit de boom en rende weg. We hebben hem nog even gezocht en hem twee keer weg zien rennen. Helaas was het te snel voor een foto. Althans, mijn vader heeft hem op de foto zegt hij. Ik kan hem alleen niet bekennen.

Na totaal 4 dagen in Shindzela Tented Camp namen we afscheid van Ralf en Ray en vertrokken helaas weer terug naar Nederland.

Dit is het reisfilmpje van deze prachtige reis: