Vanuit natuurreservaat Isibindi reden we richting de kust naar Thonga Beach Lodge in Mabibi. Hier hebben we gesnorkeld met dolfijnen, walvissen gespot en ik heb ook nog gedoken. De walvissen maakten deze plek tot één van de vetste bestemmingen van de reis.

Het was ongeveer zeven uur rijden naar Thonga Beach Lodge. Gelukkig wist onze taxichauffeur een ‘short cut’. Hij mompelde iets als ‘helicopter mode’ en scheurde met 130 km/u een stenen/zandweg op. De stenen knalden tegen de auto en we voelden de auto regelmatig wegschuiven.

Nadat we twee uur door elkaar gehusseld waren, kwamen we op een normale weg terecht. Trots vertelde de taxichauffeur dat hij anderhalf uur had afgesneden. Daar klopte niks van, want uiteindelijk heeft de autorit acht en een half uur geduurd. Thonga Beach Lodge was een stuk luxer dan Isibindi Zulu Lodge. In het begin schrok ik er een beetje van en vroeg ik me af of het wel de juiste plek voor mij was. We verbleven in Afrikaanse strandhuisjes die uitkeken op de zee.

Kayakken met nijlpaarden en verdrinken

De eerste dag gingen we kayakken in een meer waar ook nijlpaarden en krokodillen zaten. Vanaf de kant zagen we al snel een nijlpaard in het water. Mijn moeder houdt niet zo van open water. Toen ze het nijlpaard en de wankele kayaks zag, kreeg ze het toch een beetje benauwd. Ik dacht: Ik ga niet met mijn moeder in zo’n bootje, want als zij in paniek raakt, dan heb ik de grootste kans om in het water te liggen. Ik vertrouwde mijn broertje meer in een kayak.

David en ik waren dan ook al snel weg, terwijl onze ouders nog aan het stuntelen waren. Mijn vader wilde rustig mooie foto’s van de omgeving maken, terwijl mijn moeder zo snel mogelijk aan de overkant wilde zijn. David en ik kwamen niet meer bij. Mijn moeder was als een bezetende aan het peddelen terwijl mijn vader achterin de kayak suffig om zich heen zat te kijken. Mijn moeder was blij toen ze weer (drijfnat) aan de kant stond.

In de middag gingen we snorkelen met duikleraar Migael. Nadat ik vijf keer bijna was verdronken doordat er water in mijn pijpje kwam, kwam ik tot de conclusie dat duiken makkelijker is dan snorkelen.

Walvissen en onze eerste ‘sundowner’

Die dag daarop was het stormachtig, waardoor we geen wateractiviteiten konden doen. Een voordeel van het weer was dat de walvissen dan actiever zijn. Bultruggen zwemmen van juni tot november langs de kust van Mabibi richting Australië. De walvissen zwemmen zo dicht langs de kust dat je ze vanaf het strand kan zien spuiten en springen. Heel gaaf!

In de avond deden we een zogenaamde sundowner. Dan ga je ergens heen om naar de zonsondergang te kijken en wat te drinken. Verder zijn er Afrikaanse borrelhapjes, zoals biltong en droëwors. We gingen naar hetzelfde meer als waar we hadden gekayakt. De nijlpaarden lieten zich nog beter zien dan de dag daarvoor en het meer kreeg prachtige kleuren terwijl de zon steeds verder onderging.

Duiken bij Mabibi

De dag daarna vond ik best spannend, want ik ging duiken. Ik had nog nooit buiten Malta gedoken en bijna al mijn duiken zijn met mijn vaste duikleraar Chris geweest. Om zes uur ’s ochtends stond ik bij de duikschool. Na een korte briefing gingen we de boot in. De boot moest door de branding de zee in. We moesten ons dus goed vasthouden terwijl de boot over de golven heen vloog.

We kwamen al snel aan bij de eerste duikspot. Het onderwaterleven was veel kleurrijker en levendiger dan op Malta. Ik vond het prachtig. Er was een baars die interactie met ons zocht. Migael had van tevoren gezegd dat het de puppies van de zee zijn; ze willen graag spelen. We speelden met de baars door met onze handen door het zand te gaan. Toen we weer verder gingen, bleef hij ons achtervolgen. Zo heeft de baars ons de hele duik gevolgd. Tijdens die duik zagen we onder andere roggen, een schildpad en Nemo (ja, Nemo is belangrijk!). Na drie kwartier gingen we het water uit voor een korte pauze.

Op de tweede duikspot kwamen we weer twee van die baarzen tegen, maar deze deden een paringsritueel. Het was erg gaaf om te zien. Tijdens die duik zagen we rifhaaien en mantaroggen. We hadden momenten dat er zoveel om ons heen gebeurde dat we niet meer wisten waar we moesten kijken. Na het duiken was ik dan ook doodmoe van alle indrukken.

Walvis spotten en snorkelen met dolfijnen

De dag daarna zouden we weer verdergaan, maar ’s morgens konden we nog mee op een ocean experience. Opnieuw stonden we om zes uur ’s ochtends voor de duikschool. Na de briefing gingen we op de boot. De boot raasde weer over de golven en al snel zagen we de eerste walvissen. Wat ontzettend gaaf was dat! Walvissen communiceren door met hun staart op het water te slaan. Een moeder was haar jong dat aan het leren, dus we zagen constant staarten en vinnen boven water. Ik vond het een erg mooie ervaring.

Ineens kwam er aan de andere kant van de boot een groep dolfijnen tevoorschijn. Ze sprongen in de branding. Opnieuw wist ik niet waar ik moest kijken, want de walvissen waren aan de ene kant en de dolfijnen gaven aan de andere kant van de boot een show weg. De schipper probeerde de dolfijnen uit de branding te lokken, zodat we met ze in het water konden. We lieten ons van de boot in het water vallen. We zagen een groep van dertien dolfijnen, waarvan er één kleintje. Door het kleintje wilden de dolfijnen niet zo heel dichtbij komen, maar dat vond ik niet erg. Het was al bijzonder om ze zo in het wild te kunnen zien.

Na het ontbijt gingen we door naar de volgende bestemming: Kosi Forest Lodge waar we ’s nachts wakker werden van het bushbabies (geloof me, daar word je niet vrolijk van). Verder zwommen we in een meer op slechts 300 meter afstand van een groep nijlpaarden.