15 november was het eindelijk zover: samen met mijn schoonzus Nikki ging ik mijn vriend Donald opzoeken in Nepal. Met z’n drieën deden we een rondreis door het land. Wat een gave bestemming! We bekeken oude tempels, gingen op safari, trokken (vloekend) de Himalaya in en sprongen van een berg af.

Voordat we weggingen, hadden Nikki en ik een kledingcrisis. Nepal heeft namelijk meerdere klimaatzones. In de bergen is het heel koud, terwijl het in het zuiden juist weer warm is. Volgens Donald was het bijna overal warm. Zijn advies was dus om sportbroeken en (niet hele) korte broeken mee te nemen. Achteraf bleek het bijna overal superkoud te zijn, dus Nikki en ik liepen 3 weken lang in onze sportbroeken rond te banjeren. Tip voor alle vrouwelijke reizigers: vertrouw nooit het kledingsadvies van een man!

Aankomst in Kathmandu

Van tevoren was ik best zenuwachtig. Ik had Donald al een paar maanden niet gezien en ik vroeg me af of het anders zou zijn na die tijd. Al snel bleek dat al mijn stress nergens voor nodig was. Donald vertelde ons gelijk van alles over Nepal en alles wat hij had meegemaakt. Nikki en ik waren best moe door de lange vliegreis, dus we gingen vroeg naar bed zodat we weer fit waren om de dagen erna de hoofdstad te ontdekken. De dagen daarna bekeken we verschillende tempels in Kathmandu. Kathmandu is een superdrukke en chaotische stad. Het heeft wel charme, maar na twee dagen wilde ik graag verder.

Op safari in Bardia National Park

We pakten een binnenlandse vlucht naar Bardia National Park waar we sliepen in Bardia Homestay. De eigenaren van deze homestay hebben ons van tevoren heel erg geholpen met het plannen van onze reis. Bardia is echt het tegenovergestelde van Kathmandu: we zaten tussen de rijstvelden.

In het nationale park kun je allemaal dieren spotten. Een safari in Nepal is anders dan in Afrika. Zo kun je behalve op jeepsafari ook een jungle walk doen. Dat is echt een aanrader! Tijdens één van onze jungle walks zagen we een groepje apen in de boom zitten. We keken naar de apen totdat we ineens iets uit de bosjes hoorden komen. Plots sprong er op slechts 10 meter afstand een enorme oranje gedaante over het pad. Wij schrokken ons kapot! Behalve Donald dan, die was nog steeds geconcentreerd bezig met kiekjes van de apen te schieten en begreep alle heisa niet.

Onze gids was misschien nog wel meer geschrokken dan Nikki en ik. Hij had nog nooit een tijger van zo dichtbij gezien. Normaal zijn die dieren namelijk erg schuw en zie je ze meestal vanaf een uitkijkpunt. Tijdens de safari zagen we ook nog een neushoorn met een jong, verschillende vogels en herten, krokodillen en otters.

In een boomhut slapen & op vuur koken

We mochten ook een nacht in een boomhut in het park slapen. Nikki vond het maar niks. Als je naar de wc moest, moest je naar beneden en daar konden wilde dieren lopen. Het werd al vroeg donker en stilletjes wachtten we in de hoop dieren te zien of te horen. Helaas was er in een dorp verderop een nieuwe tempel geopend en vierden ze dat tot diep in de nacht met een hoop gegil en harde muziek. Hierdoor konden we de dieren niet horen. Toen we ’s ochtends teruggingen naar de homestay lag er vlakbij de boomhut een enorme hoop olifantenpoep. Erg jammer dat we hem niet hebben gehoord, maar wel erg bijzonder dat hij zo vlakbij heeft gelopen. ’s Avonds gingen we koken (en eten) bij de lokale Tharu-bevolking. We kookten in een kleien hutje op de grond op vuur: een erg leuke ervaring.

Drie dagen traplopen tijdens de Poon Hill Trek

Twee lange busreizen verder kwamen we aan in Pokhara: de toeristenstad van Nepal. Veel mensen doen vanuit Pokhara een trekking. Ik had verwacht dat ik Pokhara niet zo leuk zou vinden door alle toeristen, maar er heerst een relaxte sfeer en je hebt mooi uitzicht over de bergen en een meer.

Vanuit Pokhara deden wij de Poon Hill Trek. Deze trek duurt 3 tot 5 dagen. Wat we nog niet wisten, was dat deze trek bijna alleen maar uit trappen bestaat. Heel fijn. Steeds wanneer we dachten dat er een einde aan de trappen kwam, kwamen er meer trappen.

Toch (trap)liepen we eerste dag een groot stuk. Toen we in het guesthouse aankwamen, voelde Donald zich niet lekker. Achteraf bleek dat hij tijdens de lunch voedselvergiftiging had opgelopen. Toch wilde hij de dag daarna verder. Over een stuk waar we normaal 4 uur over hadden gedaan, deden we er nu de hele dag over.

Naar de top van Poon Hill

De laatste dag gingen Nikki en ik samen naar de top en op de terugweg zouden we Donald weer ophalen bij het guesthouse. Nikki en ik kunnen overal verdwalen, dus nu ook. We liepen allemaal trappen op en moesten daarna een stuk naar beneden. Toen we steeds verder naar beneden liepen, begonnen we te twijfelen of het wel de weg naar de top was. Normaal is de top namelijk omhoog en niet naar beneden. We vroegen de weg aan een man en hij vertelde dat we inderdaad helemaal omhoog moesten. Zachtjes vloekend liepen we weer alle trappen omhoog naar de top.

Achteraf was het nog 2 uur trappen lopen. Uitgeput kwamen we boven. We maakten wat mooie foto’s en renden zo snel mogelijk terug naar beneden naar Donald. Donald redde het niet om helemaal naar het startpunt terug te lopen, dus halverwege hebben we een veel te dure jeep genomen om ons naar Pokhara te brengen. Wat was ik ongelooflijk blij dat ik terug was. Wandelen vind ik heel leuk, maar meerdaags trappenlopen is niets voor mij.

Paragliden vanuit Pokhara

Pokhara is één van de beste plekken om te paragliden. Nikki en ik wilden dat graag doen, dus we wilden het voor Donalds verjaardag geven. Donald had hetzelfde idee. Zo gezegd, zo gedaan: 2 dagen na ons traploopavontuur stonden we (nog steeds met spierpijn) opnieuw op een berg. Ditmaal met een vlieger en een Nepalees op onze rug. Ik had verwacht dat ik het enger zou vinden, maar het paragliden ging heel rustig. Je kwam vanzelf los van de grond en je kon rustig om je heen kijken. Ik vond het superleuk!

Safari in Chitwan National Park

Na Pokhara maakten we opnieuw 2 lange busritten om uit te komen in Chitwan National Park om nog meer diertjes te kunnen spotten. We sliepen in Evergreen Ecolodge. Dat was een superleuke lodge, waarbij alles zo ecologisch mogelijk is. Daar houdt deze meid wel van! We deden een jungle walk met vooraf een kanotocht. Al snel zagen we een neushoorn van heel dichtbij! Later zagen we een berenhol. De gidsen probeerden de beer eruit te lokken. We hoorden de beer grommen, maar hij kwam er niet uit. Achteraf was dat goed, want de gidsen kwamen erachter dat er een jong bij zat. Ik denk niet dat die beer heel gezellig zou zijn naar ons toe. Verder hoorden we ook een olifant en zagen we weer veel mooie vogels en apen.

Na Chitwan gingen we terug naar Kathmandu. Het gastgezin waar Donald had gewoond, vroeg of we meegingen naar een benefietconcert inclusief eten. Dat wilden we natuurlijk wel! Eén van de populairste bands van Nepal trad op en speelde allemaal Nepalese en westerse liedjes. De Nepalese bevolking houdt erg van dansen. Wij werden ook snel mee de dansvloer opgesleurd. Het concert was een geslaagde afsluiting van onze rondreis door Nepal.