Mijn broertje David zit voor een half jaar op Zakynthos. Eind juni zochten mijn vriend Donald en ik David op. We huurden een cabrio en scheurden zo het eiland door.
David werkt als kok bij Kymothoe Elite, een luxe hotel met prachtig uitzicht over de zee. Donald en ik zijn te arm om daar te slapen, dus we sliepen in een Airbnb. De mensen bij Davids werk waren superaardig: we mochten langskomen wanneer we wilden, badhanddoeken lenen en iedere ochtend komen ontbijten. David werkte steeds tot een uur of 3, dus daarna konden we van alles ondernemen.
Onze slapende navigator
Op onze eerste dag gingen we naar, volgens David, één van de mooiste stranden van Zakynthos: Gerakas. Bij dat strand is ook een schildpaddenopvang. David woonde inmiddels al bijna 2 maanden op Zakynthos en wist dus al aardig de weg op het eiland. David zou ons overal heen navigeren. Op de weg naar het strand reden we al een tijdje rechtdoor toen Donald ineens de auto omdraaide en terugreed. Ik vroeg waarom we terugreden. “Onze navigator ligt te pitten”, zei Donald. David heeft dit altijd al gehad. Wanneer hij in/op een voertuig (auto, vliegtuig of fiets) zit en niet zelf hoeft te sturen, dan slaapt hij. In dit geval was dat niet handig, want we waren helemaal verkeerd gereden.
We ontsloegen David als navigator en een klein uur later kwamen we bij het strand aan. Op het strand staan allemaal schildpaddennesten aangegeven. Hier mag je niet lopen/liggen. In de opvang stond veel informatie over de schildpadden. Ik vond het zeker de moeite waard om een kijkje te nemen in de opvang (en het is gratis, dus dat is altijd goed).
Toen David nog wakker was 
Gerakas 
Tijdens het rijden door Zakynthos kwamen voorbij een aantal oude bergdorpjes
Shipwreck Beach
Als je aan Zakynthos denkt, dan denk je aan Navagio ‘Shipwreck’ Beach. Op onze tweede dag stormde het behoorlijk. Het perfecte weer om naar Shipwreck Beach te gaan! De boottrips waren afgelast en we dachten dat niet veel mensen daar in de regen wilden staan. Helaas bleek niets minder waar.
Vlakbij de parkeerplaats is een uitzichtpunt. Hier stond daar een enorme rij voor. Donald en ik vonden het onzin om een uur in de rij te gaan staan om een foto te maken van een kapot schip. We liepen daarom verder naar een ander uitzichtpunt. Het pad (nou ja, pad.. we liepen over stenen) was best glad vanwege de regen die die ochtend was gevallen. Vlak voordat we bij dat uitzichtpunt aankwamen, kwam er een enorme hoosbui. We glibberden snel naar het uitzichtpunt en maakten twee foto’s van het schip.
We liepen/gleden terug over de stenen. Natuurlijk liepen er een paar mensen op slippertjes voor ons die niet door durfden te lopen doordat het glad was en ze geen fatsoenlijke schoenen droegen. Ondertussen begon het te onweren. Ik kreeg het een beetje benauwd, omdat we best hoog zaten en ik niet als bliksemgeleider wilde dienen. Toen we druipend aankwamen bij de auto was het eerste uitzichtpunt natuurlijk helemaal vrij.
Schildpadden spotten
Op David’s vrije dag huurden we een boot. Op Zakynthos mag je zonder vaarbewijs in de baai van Laganas varen. Dit is tegelijkertijd de plek waar de Carretta Carretta schildpadden zwemmen. Natuurlijk hoopten we de schildpadden te spotten. Donald en ik hadden speciaal voor de gelegenheid snorkels en duikbrillen gekocht. Wanneer er ergens een schildpad zwom, zag je direct 3 tourboten en 5 kleine boten omheen varen. Wij vonden het nogal zielig als zo’n schildpad zo werd opgejaagd.
We hadden de boot stilgezet op een rustige plek voor een zwemstop. Ik stond met Donald op de punt van de boot. Ineens zagen we iets in het water bewegen. Donald en ik riepen tegelijkertijd: “Schildpad!” In mijn enthousiasme sprong ik direct het water in en wat vergeet ik? Juist! Mijn snorkelmasker.. Toen Donald doorhad dat ik geen snorkelmasker had, gaf hij mij zijn snorkelmasker. Zo kon ik alsnog de schildpad onderwater bewonderen. De schildpad voelde zich totaal niet bedreigd door ons en zwom rustig verder. Echt een gave ervaring!
Ik mocht ook sturen (onder streng toezicht van David) 
Marathonisi: het schildpaddeneiland 
Afscheid nemen
Op onze laatste dag moest David ’s ochtends vroeg werken tot 11 uur en daarna vanaf 4 uur weer. De eigenaar van het hotel zei dat we ’s middags nog wel even langs mochten komen om voetbal te kijken. Toen David om 4 uur weer ging werken, gingen wij douchen en daarna naar Davids werk. Ik verwachtte dat David hard aan het werk was, maar we troffen hem aan aan de bar met een cocktail in zijn hand. Hij was de voetbalwedstrijd aan het kijken. Wij keken met David samen de wedstrijd en daarna moesten naar het vliegveld. Ik vond het moeilijk om afscheid te nemen van mijn kleine broertje, maar ik vond het leuk om te zien waar hij werkt en woont.
