Ik ga iedere week duiken op Malta. Mijn duikcursus is superleuk, maar deze week was er paniek onder andere duikers. Verder kreeg ik bezoek van mijn broertje en neefje en heb ik weer kroketten en frikandellen gegeten.

Zoals sommigen van jullie het al weten, ben ik bezig met een duikcursus. Op zaterdag de 17e gingen we naar een speciale duikplek in Cirkewwa. Er waren meerdere mensen die met ons meegingen. Ik ging gewoon aan de gang met mijn cursus met mijn vaste duikleraar Biltran. Maar er waren ook twee meisjes en een jongen uit Frankrijk die hun eerste duik deden. Verder waren er nog drie ervaren duikers mee.

Toen ik met Biltran na de eerste duik weer bovenkwam, zag ik behalve de duikleraren niemand van onze groep. Ik vond het gek, maar die duikleraren zijn allemaal supergezellig, dus ik vermaakte me wel. Toen ik mijn broodje aan het eten was, keek ik naar een stenen verhoging bij de waterkant. Ineens zag ik daar allemaal mensen op liggen. Het was een heel gek gezicht. Net Patrick Ster van Spongebob die op zijn steen aan het chillen is. Dus ik begon te lachen en al snel zei Chris, een Engelse duikleraar, dat die mensen allemaal uit zijn groep kwamen. Hij begeleidde de proefduik.

Duiken op Malta zonder zuurstof en duikbril

Toen ik later tegen hem zei dat ik me een idioot voelde, omdat ik moeite had met een oefening, zei hij gelijk: “Dat is nog niks, je had die sukkels van mij moeten zien.” Na een beetje aandringen, vertelde hij het verhaal. Op die dag was er een fotograaf aanwezig en één van die meisjes wilde graag op de foto. Maar haar duikbril liep vol met water, dus ze begon te stressen en haar eerste reactie was om haar duikbril af te doen (ja, erg logisch..). Doordat zij in paniek raakte, raakte haar vriendin ook in paniek en trok het mondstuk van haar vriend uit zijn mond. Dus daar zat Chris op de bodem van de zee met drie mensen in paniek, waarvan er één iemand geen zuurstof had en een ander geen bril. Een lekkere bende dus. Ik voelde me gelijk minder klunzig na dat verhaal.

Een lekker broodje tonijn

Op de 20e kwamen mijn broertje en neefje, David en Luc. Ik was me er al een tijdje op aan het verheugen en ik mocht van mijn stagebegeleidster de middagen vrij nemen. Als verrassing had ik Maltese broodjes, ‘hobz biz-zeit’,  gemaakt en heb ik ze opgewacht bij hun hotel. Het enige wat ik niet wist, is dat Luc niet van tonijn houdt. Natuurlijk had ik op de broodjes lekker flink wat tonijn gedaan. Ironisch genoeg, kreeg Luc in het vliegtuig ook al een broodje tonijn. Dat terwijl Luc echt alles lust, behalve tonijn. Die dag zijn nog even naar het strand geweest en ’s avonds zijn we uiteten geweest.

Onderwaterkiekjes maken

Malta staat bekend als één van de beste plekken in Europa om te duiken. Ik wist dat natuurlijk al. Ik wilde David en Luc ook kennis laten maken met mijn nieuwe hobby. Op woensdag zijn we daarom gaan duiken bij mijn duikschool Dive Malta. Er was maar één duikleraar beschikbaar, dus ik kon mijn cursus niet doen. Maar ik mocht wel gratis mee. Ik had een onderwaterfototoestel van de Kruitvat voor €9,- die tot vijf meter onderwater kon. Dat kwam goed uit, want we gingen nu ook niet dieper dan vijf meter. De jongens vonden het erg leuk en ik hoop dat ik wat leuke duikfoto’s heb kunnen maken.

• 

• 

Stranddagje: koud voor mij, warm voor hen

Op donderdag hebben we gewinkeld in Sliema en op vrijdag zijn we naar Valletta geweest. Zaterdag gingen we naar Golden Bay. Dat was echt mooi. Ik vind het water nu al een beetje te koud om te zwemmen, maar David en Luc hadden nergens last van. Zij zijn het koude, vieze Nederlandse weer natuurlijk gewend.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Kaas, kroketten en de polonaise

Wanneer je een tijdje in het buitenland zit, ga je je eigen land meer waarderen. Ik snakte ook echt naar de Nederlandse kaas, want ze kunnen hier echt geen kaas en brood maken. Gelukkig had mijn moeder een stuk Nederlandse kaas en stroopwafels in Davids koffer gedaan. Mijn tante had chocoladerozijnen aan Luc meegegeven voor mij. Helaas hebben David en Luc in hun hotelkamer al de helft van de stroopwafels en bijna alle chocoladerozijnen opgegeten. Bedankt hè jongens. Daarom was ik op zaterdagavond blij dat er een kroketten- en frikandellenavond was in Footloose (club waar we meestal heengaan).

Tijdens die avond was er Nederlandse muziek. Normaal haat ik Nederlandse muziek, maar nu zong ik vrolijk mee. Later hebben we nog de polonaise gedanst (ik vind dat serieus de domste ‘dans’ ooit), maar nu was het erg gezellig.

• 

• 

Op zondag zijn we weer naar het strand geweest en maandag zijn we voor de laatste keer uit eten geweest. Daarna moesten we helaas toch echt afscheid nemen en begon het echte leven voor mij weer.